Urodził się 8 października 1927 roku w Toruniu w rodzinie powstańca wielkopolskiego i legionisty.
Ojciec zostaje w czasie II wojny światowej zamordowany przez Niemieców.  Andrzej od 1943 roku pracuje w konspiracji antyhitlerowskiej, m.in. jako emisariusz londyńskiej Rady Politycznej na Kraj.
W 1950 roku zostaje skazany zaocznie na śmierć. Udaje mu się uciec z Polski. Osiedla się w Niemczech Zachodnich. W 1953 roku podejmuje slużbę w Kompaniach Wartowniczych i Technicznych przy oddziałach Amerykańskich Sił Zbrojnych w Niemczech. Służy w nich 37 lat, przechodząc w 1990 roku na emeryturę. Za wzorową służbę otrzymuje dożywotnie członkowstwo 69 Batalionu przy 236 i 534 Kompanii Sygnalizacyjnej US Army. Działa w Związku Uchodźców Polskich oraz w Międzynarodowym Związku Uchodźców pełniac funkcję wiceprezesa Zarządu Glównego tej organizacji.
Niezwykle aktywnie działa społecznie organizując wiele akcji charytatywnych - pomoc chorym, opieka nad polskimi dziećmi, problemy socjalne byłych polskich żołnierzy. Zakłada biblioteki, organizuje kursy dokształcajace i wspiera zespoły artystyczne. Współtworzy Fundusz Kulturalno-Oświatowy oraz Samopomoc Polskich Odziałów Wartowniczych, zakłada polskie ogniwa harcerskie oraz organizuje zbiórki pienieżne na potrzeby polskiej parafii.
Przez wiele lat pełnił funkcję przedstawiciela Muzeum Polskiego w Rapperswilu na Niemcy Zachodnie.
Szczególną pasją jego życia na obczyźnie było poszukiwanie i ocalanie przed zniszczeniem wszelkich sladów polskości w Niemczech, szczególnie w Bawarii. Dzięki jego inicjatywie i uporowi odrestaurowano m.in. mogiły Powstańców Styczniowych w Monachium, groby na cmentarzu w Dachau, uczczono tablicą miejsce spoczynku Maksymiliana Gierymskiego w Bad Reichenhall, ocalono szczątki naszych oficerów i przeniesiono do nowoutworzonej Kwatery Zolnierzy Polskich na cmentarzu Perlacher Forst, doprowadził do upamiętnienia męczeńskiej śmierci Polaków zamordowanych w KZ Dachau poprzez wzniesienie w 1999 roku pomnika na wzgórzu cmentarza Leitenberg. Co roku organizuje uroczyste składania kwiatów i wieńców w dniu wyzwolenia obozu oraz w dniach świąt narodowych, także na wszystkich polskich cmentarzach w Bawarii, a także w licznych tu miejscach pamięci.
Jest wzorem Polaka, demonstrujacego swoje przywiązanie do polskości, a równocześnie człowieka otwartego na partnerski dialog ze Niemcami.
Został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi przez Rząd Polski na Uchodźstwie (1978), Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1995) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1998).
Po blisko 60 latach pobytu w Niemczech pozostal tylko obywatelem polskim.